8 grudnia w Kościele katolickim przypada Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Tego dnia wiele osób przystępuje do Duchowej Adopcji. Jedni czynią to po raz pierwszy, inni praktykują ją od wielu lat. Czym jest to dzieło i jakie owoce może przynieść?
Duchowa Adopcja to modlitwa w intencji adoptowanego dziecka oraz jego rodziców. Trwa dziewięć miesięcy mniej więcej tyle, ile ciąża kobiety. Duchową Adopcję Dziecka Poczętego zainicjowała Błękitna Armia Matki Bożej Fatimskiej. Informacje na temat tej inicjatywy przeniknęły do Polski za pośrednictwem artykułu Pawła Milcarka, zamieszczonego w “Rycerzu Niepokalanej” ze stycznia 1987 roku. W Polsce inicjatywa zakiełkowała w kościele pw. Ducha Świętego oo. Paulinów w Warszawie przy ul. Długiej. Powstała grupa pod nazwą Straż Pokoleń. Pierwszej Duchowej Adopcji dokonano 2 lutego 1987 roku.
Na początku 1994 roku powołano do życia ogólnopolski Ruch Krzewienia Duchowej Adopcji, pod patronatem Przeora Jasnej Góry. 25 i 26 marca 1994 roku na Jasnej Górze w Częstochowie odbyła się promocja Duchowej Adopcji i pierwsze przyrzeczenia przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Królowej Polski.
Duchowa Adopcja jest ślubem, którego treścią jest modlitewne zobowiązanie podjęte przez konkretną osobę w intencji ocalenia zagrożonego życia dziecka w łonie matki oraz sprawiedliwego i prawego życia po urodzeniu dziecka, którego imię znane jest jedynie Bogu. Po złożonym przyrzeczeniu osoby podejmujące się Duchowej Adopcji odmawiają codzienną modlitwę dedykowaną temu dziełu, dziesiątek różańca oraz podejmują inne dobrowolne postanowienia.
Historia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP
Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi ogłosił uroczyście 8 grudnia 1854 r. bullą Ineffabilis Deus papież Pius IX w bazylice św. Piotra w Rzymie w obecności 54 kardynałów i 140 arcybiskupów i biskupów. Jego historia jest jednak bardzo długa i sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. Już wtedy liczni teologowie i pisarze wskazywali na szczególną rolę i szczególne wybranie Maryi spośród wszystkich ludzi. Ojcowie Kościoła nieraz nazywali Ją czystą, bez skazy, niewinną.
W VII wieku w Kościele greckim, a w VIII w. w Kościele łacińskim ustanowiono święto Poczęcia Maryi. Kościół na Wschodzie nigdy prawdy o Niepokalanym Poczęciu Maryi nie ogłaszał, gdyż była ona tam powszechnie wyznawana i praktycznie nie miała przeciwników.
Warto zwrócić uwagę, że teologia rozróżnia niepokalane poczęcie i dziewicze poczęcie. Niepokalane poczęcie dotyczy ustrzeżenia Maryi od chwili Jej poczęcia od grzechu pierworodnego (przywilej, cud w porządku moralnym). Dziewicze poczęcie polega natomiast na tym, że Maryja poczęła w sposób dziewiczy “za sprawą Ducha Świętego” Boga-Człowieka, Jezusa Chrystusa (przywilej, cud w porządku natury).
Źródło: warszawa.paulini.pl, brewiarz.pl
