Ponad 15 tys. osób popisało się pod listą z podziękowania dla władz szpitala ginekologiczno-położniczego im. R. Czerwiakowskiego w Krakowie za wybór prof. Wandy Półtawskiej na patronkę nowego oddziału noworodkowego. Podziękowania dyrektorowi szpitala dr hab. n. med. Antoniemu Marcinkowi przekazali przedstawiciele Fundacji Grupa Proelio, która przygotowała akcję.
Prof. Wanda Półtawska została patronem oddziału w marcu. Uroczystość poprzedziły protesty grup lewicowych i zwolenników aborcji. Środowiska te, wraz ze sprzyjającymi im mediami, protestowały z uwagi na zaangażowanie Wandy Półtawskiej w obronę życia. Opisywaliśmy te wydarzenia na łamach Afirmacji.
Wyjątkowy patron
Mimo dużego nacisku, władze szpitala nie zmieniły zdania odnośnie do patrona oddziału. W związku z tym na ich ręce powędrowały specjalne podziękowania.
“Dziękujemy za wybór prof. Wandy Półtawskiej na patrona nowego oddziału noworodkowego. Prof. Wanda Półtawska – jako osoba wielce zasłużona w działalności na rzecz rodziny oraz dzieci – wspaniale nadaje się do takiej roli. Jej wybór na patrona jest pięknym sygnałem dla pacjentów, że w szpitalu szanuje się i walczy o życie każdego dziecka, także o życie tych najciężej chorych” – czytamy w liście do władz szpitala.
Wiceprezes Fundacji Grupa Proelio przyznał, że ze smutkiem patrzyło się na atak środowisk opowiadających się za zabijaniem nienarodzonych dzieci. – Było mi przykro, gdy obserwowałem atak na prof. Półtawską i szpital, czułem że potrzeba okazać im naszą solidarność. W proteście uczestniczyło ledwie kilka osób, ale nie przeszkodziło to mediom nagłośnić go, jakby chodziło o jakieś ogromne wydarzenie. Zależało nam, aby pokazać, że wielokrotnie więcej docenia decyzję szpitala – powiedział wiceprezes fundacji, Zbigniew Kaliszuk.
Wanda Półtawska
Wanda Półtawska z d. Wojtasik urodziła się 2 listopada 1921 r. w Lublinie. Przed wojną kształciła się w szkole Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej w Lublinie. Należała do IV Lubelskiej Drużyny Żeńskiej im. Orląt Lwowskich. 17 lutego 1941 r. została aresztowana przez gestapo. Po ciężkim śledztwie osadzono ją w areszcie na zamku w Lublinie. Stamtąd, 21 września 1941 r., jako zaocznie skazaną na śmierć, została wywieziona do niemieckiego obozu koncentracyjnego dla kobiet w Ravensbrück. Była jedną z 74 Polek poddanych tam pseudomedycznym operacjom.
Jesienią 1945 r. rozpoczęła studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w roku 1964 obroniła doktorat w zakresie psychiatrii. Blisko współpracowała z metropolitą krakowskim kard. Karolem Wojtyłą. Pracowała jako lekarz psychiatra, jednocześnie wykładając medycynę pastoralną w Krakowie, a później w Instytucie Jana Pawła II przy Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie (1981-1984). Była organizatorką i kierowniczką Instytutu Teologii Rodziny, ekspertem oraz członkiem m.in. Papieskiej Akademii Życia.
Została odznaczona papieskim medalem „Pro Ecclesia et Pontificie”. Jest Damą Orderu Orła Białego, posiada przyznawane przez IPN tytuły Świadek Historii i Kustosz Pamięci Narodowej.
Zobacz także:
źródło: gosc.pl, Afirmacja