„Wielu ludzi cierpi z powodu zaburzeń tożsamości; popadają w kryzys, depresję. Oddalenie od Boga, który jest naszym Ojcem, jest przyczyną największego bólu – bólu istnienia, egzystencjalnego zachwiania” – pisze siostra Bożena Maria Hanusiak Pust. I proponuje nam książkę „Drogowskazy wiary”, które nazywa „ośmioma lekcjami serca”. Lektura uderza prostotą i w sumie dobrze, bo drogowskazy muszą być proste.
„Drogowskazy wiary” to książka zawierająca osiem części poświęconych prawdom o człowieku, Bogu i miłości. Siostra Bożena Maria Hanusiak podkreśla, jak ważna jest świadomość naszych korzeni i tego, że zostaliśmy powołani do bliskości z Bogiem. Bez wiedzy o tym, skąd wyszliśmy i dokąd zmierzamy, jesteśmy jak osierocone dzieci, które nie mogą się dobrze rozwijać. „Jeśli Bóg stworzył cię na swój obraz i podobieństwo, to roztoczył przed tobą wzniosłe horyzonty – Boskie horyzonty” – pisze autorka. I w takim duchu optymizmu utrzymana jest ta publikacja.
Światło w każdej szczelinie obolałego serca
Kwestie tu poruszane nie są odkrywcze. Siostra pisze o Bożym miłosierdziu i naszym zabłąkaniu. Nie stawia nowych drogowskazów do ludzkiego serca, które potrzebuje Boga jak najczulszego ojca. Ale porządkuje te znaki i je odświeża. To tworzy spójny obraz drogi do szczęścia. Jest nawigacją prowadzącą do pełni życia w Bogu. „Bóg chce wypełnić swoim światłem twoje poczucie pustki, każdą szczelinę twego obolałego serca, w którą wkradła się ciemność i zwątpienie” – podkreśla autorka.
Lekturę tę szczególnie polecić można w czasie, w którym przeżywamy oktawę Zmartwychwstania Pańskiego. S. Hanusiak, pisząc o powstaniu Jezusa z martwych, przypomina, jaką nadzieją jest ten akt dla każdego z nas. Nadzieją i szansą na odnowienie. Przypomina też, jak wielka jest ranga Kościoła. Kościół jest wspólnotą, dzięki której nie idziesz do Boga sam. Tu zrodziłeś się do życia w Bogu i tu masz oparcie na drodze wiary oraz zakorzenienie w Tradycji.
Kto odkrywa miłosierdzie Boga, staje się człowiekiem nadziei
„Drogowskazy wiary” to ze wszech miar opowieść o miłości. „Potrafisz kochać nawet wówczas, gdy życie mocno cię okaleczyło. Może tym bardziej – doświadczywszy zranienia w miłości, darując krzywdy, będziesz kochał miłością ubogaconą, ukrzyżowaną cierpieniem; miłością taką, jakiej pragnąłeś, lecz nie zostałeś nią obdarowany przez ludzi” – czytamy.
Autorka przypomina, że nasz Ojciec nigdy nie patrzy na nas przez pryzmat grzechów, a jak na kogoś najdroższego „za kogo – gdyby była taka potrzeba – Syn Boży raz jeszcze oddałby życie”. „Nie żywi On gniewu na zawsze, bo upodobał sobie miłosierdzie” (Mi 7,18). Siostra radośnie oznajmia, że kto odkrywa miłosierdzie Boga, staje się człowiekiem nadziei i „nie pokona go rozpacz”. Amen.
CZYTAJ TAKŻE: Garażowe granie dla Zbawiciela
OGLĄDAJ TAKŻE: