Jedno dziecko z zaburzeniami potrafi wprowadzić destrukcję w całej klasie. Ministerstwo nie pomaga w zwalczaniu w szkołach ideologii LGBT, która niszczy dzieci, oferując im już nie tylko „kulturową zmianę płci”, lecz także amputacje piersi i “terapie hormonalne”. To zagłada dla całego społeczeństwa i Zachód zaczyna to rozumieć.
Wiedza dot. problemu transpłciowości po stronie konserwatywnej jest często na poziomie memów z toaletami dla niebinarnych albo muskularnego pływaka, Willy’ego (vel Lii) Thomas’a, który ze środy na czwartek odkrył, że jest kobietą i rozbija na torze wodnym żeńską konkurencję.
Dla większości decydentów, rządzących, w tym również poważnych akademików starszego pokolenia, postulaty społecznej konstrukcji płci są na tyle absurdalne, że wręcz niewiarygodne. Skutki implementacji strategii gender i LGBT są jednak już nie tylko zauważalne, ale mierzalne i groźne, zwłaszcza dla demografii. Szokujące statystyki na Zachodzie pokazują drastyczny wzrost identyfikacji LGBT+ w młodym pokoleniu. Choć wydaje się, że problem na razie nie dotyczy Polski, danych tych nie wolno lekceważyć.
CZYTAJ TAKŻE: Młodzież LGBT nie istnieje. O jedno kłamstwo mniej
Uczmy się na błędach innych
Dwa lata uwięzienia młodych ludzi przed komputerami pod pretekstem walki z pandemią sprawiły, że swoisty poślizg kulturowy (lub antykulturowy), dzięki któremu zachodnie trendy rewolucji seksualnej docierały do nas z opóźnieniem, jest coraz mniejszy. Jednak nadal jesteśmy w tej szczęśliwej sytuacji, że Zachód może być dla nas poletkiem doświadczalnym, z którego powinniśmy wyciągać wnioski.
Najpierw kilka obrazków z Polski. Początek roku szkolnego w jednym warszawskich liceów. Dla większości uczniów to pierwsze spotkanie. Wychowawczyni poprosiła, by uczniowie napisali na kartkach swoje imiona i przyczepili w widocznym miejscu na ubraniu. Okazało się, że jedna z dziewcząt przyczepiła sobie imię męskie. Gdy nauczycielka i część klasy zareagowała ze zdziwieniem, czternastolatka oświadczyła, że ma opinię od psychologa nakazującą właśnie taką formę zwracania się do niej, a ponadto wystąpi (czy już wystąpiła – dziewczynka myli się w zeznaniach) do sądu o prawną zmianę płci. Mimo początkowej konfuzji, nauczyciele podporządkowali się jej żądaniom. Następnego dnia, dwie inne dziewczynki, choć nie miały stosownych opinii psychologicznych, poszły jej śladem.
Obrazek drugi to dramat pewnej rodziny, gdzie 19-latka, mimo przeciwwskazań onkologicznych, brnie w proces tranzycji, przyjmując hormony. Dziewczyna jest dziedzicznie obciążona rzadką chorobą nowotworową kości, która w połączeniu z testosteronem może doprowadzić do tragedii. W tej groźnej decyzji utwierdza ją zespół Centrum Terapii Synteza, ignorując przeciwwskazania medyczne; gwałcąc i tak liberalne reguły wyznaczane przez Polskie Towarzystwo Seksuologiczne. Bez opinii innych lekarzy, bez wywiadu środowiskowego, tylko na podstawie deklaracji pacjentki, zalecono jej dawki hormonów i zakwalifikowano ją do operacji chirurgicznej.
Trzeci przykład to polskie forum Estheticon, gdzie na pytanie użytkownika pojawiła się odpowiedź lekarza, który stwierdził, że 16-latce z zaburzeniami tożsamości płci, za zgodą obojga rodziców, można amputować piersi. Znany jest także przypadek (również z Polski), gdzie już 13-latce za zgodą rodziców przeprowadzono mastektomię.
CZYTAJ TAKŻE: Czy jest alternatywa dla tranzycji dzieci? Premiera nowych profesjonalnych standardów SPCh
Eksperci i “eksperci”
Z krakowskim Centrum Synteza współpracuje psycholog Marta Dora. W obszernym wywiadzie dla “Gazety Wyborczej” z 28 sierpnia 2022 r. „Dlaczego dzieci trans jest więcej?” jako jedną z hipotez dot. przyczyn opisanej wyżej sytuacji wymienia ona swoistą modę na bycie trans, która jest odpowiedzią na kryzys wieku dojrzewania. Kryzys szczególnie dokuczliwy dla tych osób, które (uwaga na sformułowanie) „urodziły się z przypisaną płcią żeńską”. Jest to „bunt dziewczynek przed posiadaniem ciała, które jest dziś tak mocno regulowane prawami reprodukcyjnymi. Broniąc się przed tą radykalizacją, odrzucają kobiecość i przyjmują męską identyfikację”. Dziennikarka nie pyta, dlaczego ten kryzys daje o sobie znać na Zachodzie, gdzie od lat żadnych ograniczeń „praw reprodukcyjnych” już nie ma. Ale kto by się przejmował szczegółami, gdy mamy do czynienia z „cierpieniem dzieci”.
Marta Dora z jednej strony przyznaje: „Problem polega na tym, że nie ma listy cech, które ten nastolatek powinien spełnić, żeby pięciu różnych specjalistów rozmawiając z nim mogło powiedzieć: „ta osoba się kwalifikuje““, a jednocześnie twierdzi, że sama aplikuje dzieciom hormony hamujące dojrzewanie i że można to robić już od 12 roku życia. W jednym miejscu zaznacza, że jest to proces całkowicie odwracalny, na innym wymienia efekty tej „terapii”: „Nastolatkom z przypisaną płcią żeńską przestają rosnąć piersi, zatrzymuje się miesiączka, inaczej rozkłada się tłuszcz. Przez to, że biodra się nie poszerzają, nie pojawia się charakterystyczne wcięcie w talii. U osób z przypisaną płcią męską zatrzymuje się rozwój jąder, mutacja, wzrost owłosienia, szczególnie na twarzy. Nie pojawia się jabłko Adama. Nie poszerzają się barki, przestają rosnąć stopy“.
Lektura tego wywiadu jest pouczającym doświadczeniem. Poznajemy myślenie ekspertów, którzy przyznali sobie prawo decydowania, kto może być atrapą kobiety, a kto mężczyzny.
Całość artykułu dostępna na stronie tygodnika “Do Rzeczy”.
OGLĄDAJ TAKŻE: